Ongemakkelijk gesprek
Toen ik in loondienst was bij de televisie, durfde ik het niet altijd. Bloedeerlijk zeggen wat ik vond en voelde. Ik hield vaak teveel rekening. Ik wilde niet lastig zijn. Ik durfde niet altijd ongemakkelijke onderwerpen aan te snijden. En als ik het wel deed en ik had het gevoel dat niemand me begreep, dan raakte dat me enorm. Een van de vele redenen die ik had om ondernemer te worden was: Ik wilde me altijd kunnen uitspreken Zoveel mogelijk bloedeerlijk zijn over de dingen die ik zie en voel. De ruimte hebben om onderwerpen aan te snijden, die ik belangrijk vind. Zonder de angst dat 'het misschien nu niet goed uitkomt.' Zonder de kans om teruggefloten te worden. Zonder de mogelijkheid om op het matje geroepen te kunnen worden. Ik denk dat ik daarom zo gepassioneerd ben. Voor alle ondernemers die ik mag helpen om zichtbaarder te worden. Omdat ik er zo in geloof en ik het zo belangrijk vind. Onze stem doet ertoe Jouw kijk op de dingen telt. Jouw gevoel bij wat er speelt, is belangrijk. Wat jij ervaart en hoe jij je voelt, mag gezien en gehoord worden. Jij bent belangrijk. Soms maken we dingen mee in het leven, die ons anders laten geloven. Door dingen die we meemaakten thuis, op school, op werk of in de maatschappij, vergeten we soms hoe waardevol onze stem is. Misschien heb je ook ergens meegemaakt dat je de mond gesnoerd werd. Ben je vergeten dat je stem ertoe doet. Is het naar de achtergrond verdwenen dat je het recht hebt om van je te laten horen. Ik geloof erin dat vol en rijk leven van je vraagt, om je mond open te rekken. Over de dingen waar je rete enthousiast over bent. Maar juist ook over onderwerpen die soms ongemakkelijk voelen. Vandaag in de Zarayda Podcast heb ik zo'n gesprek. Een prachtig, heel belangrijk, bij vlagen ongemakkelijk makend en vooral bloedeerlijk gesprek. Ik praat met Claire Van Den Heuvel over een mega important topic. Claire is een auteur, een spirituele ondernemer en een inspirator. Ze is ook de moeder van 2 zwarte, geadopteerde zoons uit Amerika. Met haar praat ik over wat zij ervaart als Nederlandse, witte vrouw met 2 zwarte zoons. Wat maakt ze mee op het gebied van discriminatie en racisme? Wat leert ze over zichzelf en de blinde vlekken van onze maatschappij, als het op deze topics aankomt. En waarin hebben we van elkaar te leren? Het is een hele mooie aflevering geworden die bijzonder veel losmaakt: