De nachtmerrie van elke dochter vs. De droom van een vader
Als ik een jaar geleden had geweten wat er allemaal zou gebeuren, had ik dit boek nooit kunnen schrijven. Op 18 september kwam mijn boek Het Waarom Meisje uit. Mijn verhaal over de impact van seksueel geweld. Maar ook een verhaal over familie(geheimen). En vooral over m'n gezin waar ik zo dankbaar voor ben. Want toen ik eerlijk werd, waren mijn ouders er voor mij. Toen het heel lelijk en ingewikkeld werd, vingen zij mij onvoorwaardelijk op. Ik koos ervoor om mijn verhaal te vertellen. Waarom? Omdat ik behalve mijn eigen verhaal, heel veel verhalen ken van meisjes (en jongens) wiens gezinsleden de andere kant op kijken uit schaamte. Hartverscheurende verhalen over ouders die niets deden. Over mensen in de omgeving die het te ongemakkelijk vonden om erover te praten. Over het stilzwijgen.Het doodzwijgen. En de eenzaamheid die slachtoffers voelen omdat niemand het wil horen. Daarom schreef ik het boek. Met de steun van mijn grootste fan, mijn vader, werd ik pijnlijk eerlijk. Tijdens het schrijven was ik super angstig. Want sommige verhalen kan je niet on-vertellen. Eenmaal verteld, kan je niet meer terug. Wanneer ik die angsten uitsprak zei mijn vader: 'soms kies jij niet het verhaal maar kiest een verhaal jou. Dus schrijf het op. Schrijf het helemaal uit je systeem. En maak je geen zorgen over de gevolgen van de waarheid. Vertel het verhaal zoals het in je hart zit.' Ik had gedacht dat, na het opschrijven van het geheim waar ik me een half leven lang zo voor schaamde, het relaxte gedeelte van het leven zou aanbreken. Want ik kon me niet voorstellen dat er iets moeilijkers zou zijn dan echt eerlijk te worden over wat er allemaal gebeurd was. Ik zat er naast. Want letterlijk 3 dagen nadat mijn boek bij de drukker lag, bleek mijn vader ziek te zijn. En nu, nauwelijks 3 maanden later, is hij er niet meer. Afgelopen vrijdag was ik te gast bij de ochtendshow van Giel Beelen op 3FM. Omdat seksueel geweld dit jaar het thema is van Serious Request 2014 mocht ik komen praten over het boek. Mijn eerste interview sinds mijn papa overleed. Het was een emotionele show, ook voor Giel. Luister hier waarom - fragment Ochtendshow Giel Beelen 3FM Het leven is soms zo freakin bitterzoet. Elke dag wanneer ik opsta, breekt mijn hart een beetje. Bij het openslaan van mij ogen weet ik: weer een dag zonder papa. Weer een dag waarop ik opnieuw moet accepteren dat hij nooit meer terugkomt. Een ongoing nachtmerrie waar ik maar niet uit kan ontwaken. Ik voel dat hij leeft in mijn hart. Ik voel zijn spirit. Maar ik weet ook dat we nooit meer zullen knuffelen, samen zullen lachen om een flauwe grap en nooit meer ruzie zullen maken om de stomme kleine dingen. Tegelijkertijd gebeuren er bijzondere dingen. Want de droom die mijn vader had voor het boek, is zich heel zachtjes aan het voltrekken. Vanochtend toen ik mijn mailbox opende en dit berichtje las, werd dit weer bevestigd. Nog voordat het boek bij de drukker lag, had mijn vader zijn grote plannen uitgesproken. Terwijl ik elke dag trillend achter mijn laptop zat om mijn verhaal te doen, dacht hij al na over de toekomst. 'Wanneer het boek af is, gaan we naar Suriname. Om te praten over de impact die dit soort dingen hebben op gezinnen. Laten we de discussie openbreken. Misschien dat we mensen daarmee kunnen helpen.' Papa, ik wou dat je hierbij kon zijn. Om de mooie dingen te beleven die je destijds voor ogen had. Alles voelt zo half, alsof ik een been verloren ben. Elke dag wil ik de handdoek in de ring gooien. Me letterlijk verstoppen onder de lakens. Want dit was niet het plan. Jij en ik zouden dit samen doen. En elke ochtend hoor ik je stem in mijn hart. Dan hoor ik je grinniken en zeg je dat ik me niet zo aan moet stellen. 'Zaatje, we moeten blijven functioneren. Alles heeft zijn uur en niets komt voor zijn tijd. De dingen komen goed.' Daarom ga ik door. Ik ga proberen om de droom die jij en ik hadden met dit boek, te verwezenlijken. Ik ga me niet verstoppen. Ik ga het aan. Aanstaande woensdag 17 december ben ik voor Serious Request in mijn eigen buurtje in Ijburg in Club ED om te praten over Het Waarom Meisje. Het is nog geen Suriname maar wel een mooi beginnetje, dichtbij huis. Mocht je zin hebben om erbij te zijn, wees welkom. Om jouw verhaal te vertellen, om vragen te stellen of om te luisteren en helemaal niets te zeggen. Het zoete aan het bitterzoete gedeelte is dat ik dankbaar ben. Dankbaar voor de geweldige vader die ik heb gehad. De lezers van het boek zullen weten wie hij was. Een man die zich geen moment heeft geschaamd voor alles wat zijn kinderen overkwam. Zijn onvoorwaardelijke trots heeft ons gered. Vader en Beschermer. Papa, in die glansrol ben je onsterfelijk geworden. Meer over m'n boek Het Waarom Meisje vind je hier Via mijn blog geef ik de komende tijd een aantal gesigneerde exemplaren van mijn boek weg en wil ik mensen die iets met dit thema hebben bij elkaar brengen en helpen. Om vrijblijvend op de hoogte te worden gehouden laat je hier je naam +emailadres achter.
Zarayda
